Heavy.

It's heavy roepen we als Samson de tuinjongen onze tassen in de auto wil tillen.
Veel spullen voor Coast General Hospital en Seaside Hospital.
Johnson onze gastheer en tevens directeur van Sea Side hospital zet ons af bij het eerste te bezoeken ziekenhuis.
Bij de hoofdingang slippen we door de controle heen met al ons ijzerwerk.

Onderweg naar de operatiekamer komen we 2 mannen met een brancard op wieltjes tegen waaroverheen een ijzeren deksel ligt.
Are you full vraag ik grappend?
De mannen lachen en schudden nee.
Maar... op de terug weg komen we hen wel vol beladen tegen, ach ja dan heeft de kistenmaker tegenover het ziekenhuis ook weer werk en inkomsten.
Dit ziekenhuis heeft 1200 bedden, dus er sneuvelt dagelijks wel iemand.

Bij de operatie afdeling aangekomen is het een drukte van belang.
Fotografen en ander volk buitelen bijna over elkaar heen.

Dan zien we de banner van Operation Smile.
Deze stichting heeft het afgelopen weekend 75 kinderen gescreend die deze week worden geopereerd aan hun hazenlip/ schisis.
Ook kinderen van "onze stichting" worden hieraan gratis geopereerd.

We hebben afgesproken met Bancy, het hoofd en verblijden de afdeling met een splinternieuwe externe fixatie set.
Hermien heeft dit weggehaald uit een ziekenhuis in Hoogeveen.
Kilo's aan overbagage hadden we die niet gratis waren, maar ja... het goede doel, en met al die verkeers gekken hier zo broodnodig.

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en we wippen even binnen bij het team dat de kinderen opereert.
2 operatietafels tegelijk worden er benut op 1 operatie kamer.
Alles heeft het team mee dat ook gratis en voor niets dit werk doet.

Hierna vertrekken wij weer na eerst bij de directie te worden ontboden voor een bedankje.

Seaside Hospital is de volgende stop waar we met de tuk tuk naar toe gaan.
Wendbare karretjes zijn het die overal tussen door piepen.

Bj Johnson in het kantoor verwerken we de nieuwe caldwell luc set in een mooi bestand zodat iedereen weet wat er op de set zit.
Na een echte Swahili lunch gaan we weer verder.

Met de tuk tuk naar de ferry die we nemen om aan de andere kant van Mombasa te komen.
Als je in de stad de matatu wilt nemen hoor je een hoop geschreeuw, Ferry, Ferry, Ferry, je kunt het niet missen en in een verkeerde matatu stappen.

We trekken veel bekijks om als enige mzungu's onder de zeker 1500 mensen de boot op te gaan.
Een grote mensen massa is het die de boot op wil.
We groeten vriendelijk in swahili en zien de mensen denken, dit is niet hun eerste keer.

We ontmoeten Kate die een weeshuisje is gestart met 15 kinderen, dit doet ze naast haar eigen baan, chapeau. (facebook: bright angel centre)
Zeker als je weet dat ze naast haar baan ook 3 eigen kinderen heeft om op te voeden en dat de overheid haar initiatief niet ondersteund.
Donaties is het waar het op draait en een hoop liefde.
Ze pikt ons als enige blanke uit de mensen massa en we gaan met de tuk tuk naar haar project.

Plakkende kinderhandjes en kusjes ontvangen we.
De kinderen zien er goed uit, maar sommigen zitten onder de ringworm.
Dit zie je op de geschoren koppies die allemaal witte rondjes vertonen.

Een uurtje spelen we met de kinderen.
De vele presentjes die we mee hebben maken hen blij.
Heerlijke Chup a Chup lolly's had ik bij de ferry gekocht, misschien niet zo verantwoord maar wel lekker.
Snoep krijgen ze zelden, daar is het geld er niet voor.
We laten geld achter om medicijnen aan te schaffen en andere wensen te vervullen, komt zeker goed.

In de verkeers hectiek, het is bijna spits, gaan we weer terug naar ons "thuis", waar we 1 1/2 uur later arriveren.

In de compound aangekomen betrappen we en passant 2 mannen op het stelen van glazen ruiten van de baas.
Ze piepen over de tuinmuur en pakken de eerder klaargezette oogst van het terrein.
Ze schrikken van ons en er sneuvelt 1 ruit, snel gaan ze er met de boda boda van door.
We bellen aan bij de eigenaar die niet erg onder de indruk lijkt te zijn en vragen hem de troep op te ruimen voordat er ongelukken gebeuren, het is immers bijna donker en menig mens hier loopt op blote voeten.

Een geslaagde en heel drukke dag, ik spoel alle gedachten van me af onder de koude douche en besef maar weer hoe goed wij het hebben.

Na een warm maal en een "nep" cappuccino kan ik de hele wereld weer aan.

Carla.