Growing.

Zondag avond 18.30, de deuren van het vliegtuig openen zich voor me en ik zet weer voet op Keniaanse bodem.
Samen met Hermien zijn we 9 dagen terug om zaken te regelen en plannen uit te zetten voor Februari wanneer we weer een aantal weken terug willen gaan.

Het heeft de hele dag geregend, maar de temperatuur is tropisch, weer even omschakelen dus.

De koffers zijn vol geladen met operatie instrumenten uit een ziekenhuis in Hoogeveen die Hermien er heeft opgehaald, en de vele tubes zonnebrand, liefdevol gedoneerd voor de Albino kinderen.
Met een onschuldige blik lopen we door de douane en zeggen niets te hebben om aan te geven, ze moesten eens weten, niet te tillen waren de koffers.


Na de douane weer een blije ontvangst door Helen, onze gastvrouw waar we wederom mogen overnachten.
Helen en haar man Johnson zijn blij ons weer te zien.
Johnson is de directeur van Sea Side Hospital waar in februari zoveel instrumenten naar toe gingen.

We voelen ons direct weer thuis en settelen ons snel, de kast blijft bijna leeg omdat er niet veel eigen spullen mee zijn gegaan.


Maandag is de ”office”weer geopend.

's Morgens worden we welkom geheten door de vele apen die in de tuin rondscharrelen evenals de vele vogels, honden en ander gedierte, het klinkt soms net als een dierentuin.
De telefoon en internet weer gereactiveerd en het kan beginnen.
Lijntjes uitgezet en vele telefonische afspraken gemaakt om de week zo goed mogelijk te kunnen benutten.


Dinsdag ochtend hebben we een afspraak bij de A.P.D.K., een stichting die me zo na aan het hart ligt.
Het is de bedoeling dat we om 9.15 uur worden opgehaald, maar zoals vaak, This is Africa.
Traffic jam en ander overlast zorgt er voor dat we een uur, gelukkig onder de boom, in de schaduw kunnen wachten.
Ik loop naar de weg om te kijken waar de auto blijft.
Menig Tuk Tuk driver toetert naar me evenals de boda boda drivers, ze willen ons graag mee nemen maar nee, ons busje komt zo!

Na een rondje door de stad en gasflessen voor de keuken te hebben gehaald komen we bij de A.P.D.K. aan.
Leah staat ons al met een glimlach rond de mond op te wachten, o wat is ze blij ons weer in goede gezondheid te zien.
De rest van de ochtend praten we bij, er is heel veel gebeurt na ons bezoek in Februari dit jaar.

Toen had de A.P.D.K. het heel slecht, de crisis haalde een streep door hun plannen, de Mobile Clinic stond stil omdat er geen geld was voor de petrol en overnachtingen van het personeel dat dan een week op pad is om de ”aangedane” kinderen te vinden.
Operaties konden niet doorgaan omdat de overheid zeer traag betaalde, soms zelfs niet, kinderen moesten terug naar huis en alles stond op een zeer laag pitje.
Er werd gereduceerd in personeel, men hield met droefheid de hand op de knip en er was niet te veel te besteden.

Maar door het donaties geld dat ik mee mocht nemen dankzij jullie, konden er toch een aantal kinderen worden geopereerd.

Slechte tijden zet je aan tot nadenken.
Dat hebben ze zeker gedaan de laatste maanden.

Ik had zaden mee in Februari voor de groente tuin die zo gewenst was. Het eerste resultaat is daar, en het is verbijsterend om te zien hoe goed alles groeit.
De kinderen krijgen nu groente uit eigen tuin, en er hoeft niet meer zoveel te worden gekocht.

De banden met de overheid zijn strak aangetrokken, de A.P.D.K. bewijst een actieve en goede organisatie te zijn.


De vele tubes zonnebrand die ik mee heb gaan mee met de Mobile Clinic om uit te delen aan de Albino kinderen die het zo nodig hebben.
Er schijnt van de zomer landelijk een campagne te zijn geweest over het Albinisme en daar is veel geld mee opgehaald.
De plannen zijn om met dit opgehaalde geld alle albino's in Kenia te voorzien met de zonnebrand, maar dit zal wel veel tijd nemen voor het werkelijkheid wordt.


Het plukken heeft zijn vruchten afgeworpen.
Vele uren heb ik fruit geplukt om er jam van te maken.
Dit vloog letterlijk weg en van dit geld heb ik mede namens jullie gips aangeschaft voor de revalidatie afdeling van de A.P.D.K.
Kromme benen worden middels operatie weer recht gezet en in het gips verder behandeld.


Na een zeer “vruchtbare” dag gingen we opgelucht en met een tevreden gevoel weer weg.

Men krabbelt weer op uit een diep dal.
De Mobile Clinic rijd weer, nu 3 dagen per week.
Van het restant “jam”geld heb ik zaden gekocht voor de groente tuin, er zijn weer nieuwe bedden gemaakt om meer groente te kunnen verbouwen.

En... onze plannen voor Februari ontwikkelen zich in rap tempo.

Door het drukke verkeer weer terug naar huis om bij de buren een plons in het zwembad te kunnen nemen.

Het stof afspoelen en weer opladen voor morgen.

Karibuni Carla.