Still going on.

Vrijdag ochtend, alweer de laatste werkdag van menigeen.
Ons programma is echter “still going on”.

Het water komt weer met bakken uit de lucht, jammer voor de zonaanbidders, wij hebben hier echter niet zo'n last van.
Met de paraplu in looppas naar de ontbijtzaal en na een vroeg ontbijt weer aan de gang.

Hebben jullie een fijne vakantie, wordt er door menig een geïnformeerd?
Als wij dan vertellen wat onze activiteiten deze week zijn, wordt er soms meewarig naar ons gekeken, anderen snappen het en moedigen ons aan om vooral verder te gaan.

We hebben vandaag zo'n beetje in het hele vervoersnetwerk van Mombasa gezeten.

Ons doel was het bezoeken van het Kwale Eye Centre, een oogziekenhuis in Kwale, ca. 30 kilometer buiten Mombasa in de richting van Diani Beach waar menig vakantiegast zich tegoed doet aan zon, zee, strand en all inclusive faciliteiten.
Het zal ons niet bekoren.

Eerst dus met de Matatu naar de stad, een drama in het centrum met de ochtend spits.
Hierna Samuel op gepikt in het centrum.
Toen weer in een nieuwe Matatu naar de Ferry.

Te voet naar de boot en opgaand in een mensen massa van ca. 1000 man die ook naar het andere deel van Mombasa moeten.
Hierna wederom een Matatu naar Kwale, die rustig bleef wachten tot hij vol was, en dat betekend dat er ondertussen nog een ferry aan was gekomen.

Onderweg in de Matatu kijk ik toch weer mijn ogen uit, ondanks dat ik al zoveel heb gezien.

Kippen en Koeien die zich tegoed doen aan het water dat in de GIGA plassen aan de kant van de weg staat, riolering is hier niet.
Moeders die grote zakken aan het vullen zijn met houtskool, ze zijn NOG zwarter dan ze normaal al zijn.
Kinders langs de weg die je uitbundig toezwaaien en Hello roepen.
Een smeltkroes van culturen, je beleeft van alles .
Het heeft zo erg geregend, maar het water kan niet weg tot het weer is opgedroogd door de warmte.

De Matatu's moeten dus ook oppassen hoe ze rijden, de gaten in de weg zijn soms een verrassing door al het modderwater.

45 minuten later uitgestapt aan de rand van de weg om verder 800 meter te voet af te leggen naar het ziekenhuis.

Gisteren heb ik een telefonische afspraak kunnen maken om te overleggen over de Albino kinderen en de hulp aan hen middels de toegezegde zonnebrand.

Bij het ziekenhuis aangekomen was het er een drukte van belang met patiënten.
Gratis hulp is er niet.
Als je direct geholpen wilt worden, een soort VIP behandeling betaal je 1000 shilling (10 euro)
Heb je dit geld niet dan sluit je achter aan in de rij en kost het je 200 shilling (2 euro).

Bij aankomst werden we verwelkomt door Bashra, de project manager van de kliniek, een pittige dame die alles goed op een rijtje heeft, om alles goed te laten verlopen.

Ik vertelde haar wat de reden is om naar Kwale te komen, namelijk overleg over de kansen voor de albino kinderen en wat hun ervaring met hen is tot heden.
Deze kliniek krijgt ook een stukje sponsoring van de firma waarbij ik de zonnebrand toegezegd heb gekregen.

Meteen werd Almasi er bijgehaald.
Van deze man krijg ik nog meer vleugels.
Het is een onderwijzer die zich heeft toegelegd op hulp aan de visueel gehandicapte kinderen, blind/slecht ziend.

Ook doet deze man het albino project erbij.

1x per maand is er een outreach project en komen alle mensen die midden in de bush het werk voor hen doen bij elkaar om gegevens uit te wisselen en te evalueren.

3 dagen in de week gaat Almasi met de motor de bush in om alle kinderen/scholen en communities te bezoeken, lijkt me wel wat.

De resterende dagen is hij in de kliniek om oogonderzoek te doen en brillen etc. aan te meten.

Ook deze man is bevlogen om met de albino kinderen te werken en hen verder te helpen in de maatschappij, ze worden toch nog steeds als niet volwaardig gezien, al gaat dit wel beter nu er meer bekendheid aan wordt gegeven.

Na een gesprek en gegevens te hebben uitgewisseld, het is immers de bedoeling dat de uitgifte van de zonnebrand via de A.P.D.K. gaat verlopen, werden we rondgeleid door het ziekenhuisje.

Prima op orde hier en schoon!!
8 persoonszalen(soort dagverpleging), maar als je alleen wilt liggen kun je tegen een vergoeding een eigen kamer krijgen.

Operaties die hier plaatsvinden zijn Strabismus, Cataract en er wordt zelfs gebruik gemaakt van de laser.

Ook worden hier de brillenglazen opgemeten.
Een montuur met glazen kost 20 euro,maar wil je bewerkte glazen hebben zoals dunner maken en een tintje, dan kost het ongeveer 120 euro.

Kinderzonnebrillen, zo belangrijk voor de Albino's kosten 3 euro.

Uiteindelijk zijn wij met een tevreden gevoel vertrokken, de basis is gelegd en de gegevens van de A.P.D.K. en dit ziekenhuis zijn uitgewisseld.
Het is nu de bedoeling dat men met elkaar gaat brainstormen hoe alles uit te zetten.

Nu weer verder naar het tandartsen project en dus weer in de matatu.
De Dutch Dentals, een Nederlandse organisatie van tandartsen die hier twee maal per jaar komen blijven een maand, ze helpen alle kinderen, onderwijzers en ouders gratis.

Het project vond plaats in een school, en het gegrom van de generator was van verre al te horen.
2 lokalen zijn vrijgemaakt, en er stonden 5 behandelstoelen waar de hele dag mensen worden behandeld.
Het was een goed geolied systeem.

Buiten wordt er al in de mond gekeken wat er evt. moet gebeuren, de persoon krijgt dan een bekkentje met het onderzoeksspiegeltje er in en een briefje met de gegevens wat te doen.

Zo kan de tandarts snel doorwerken.

Voornamelijk bestaat het werk uit gaatjes vullen, kiezen trekken en de tanden schoonmaken.
Door het water hier krijgen de mensen snel aanslag op de tanden.
Ook de kinderen van de A.P.D.K. zijn hier geweest en tevens de leiding, gratis voor iedereen.
Een geweldig project..

Moe gestreden maar zeer tevreden gingen we huiswaarts .
Terug in de stad wilden we toch nog naar Old Town.
Als ik een African Nurse heb wil ik het compleet maken door er een African Doctor bij te nemen.

Bij Jahazi coffee house een heeeeerlijke Mango drink en locale Swahili hapjes.
In de kussens, liggend op de grond kwamen we weer een beetje bij om ons daarna in de chaos van de avondspits te storten.

Bij Samuel onze vriend, en zijn vrouw Agnes die arts is in Kaloleni, 45 minuten verder met de Matatu hebben we een hapje gegeten en hen verblijd met brillen die ik mee had van de locale opticien in mijn dorp.
Hechtingen voor de O.K. en spatbrillen, wat een weelde.
Ook nog instrumentarium, de avond kon niet meer stuk voor hen!

In het donker met de Matatu weer terug naar het hotel waar we nog net op tijd waren om iets van het toetjes buffet mee te kunnen nemen naar onze kamer.

We waren versleten maar tevreden.

Strand?? hebben we weer niet gezien, morgen misschien??



Karibuni Carla.