It's done.
Door: Carla Sonder.
Blijf op de hoogte en volg Carla
28 Februari 2013 | Kenia, Mombassa
Het is zondag en vandaag gaan we met Helen de vrouw van Johnson een uitstapje maken als dank voor de gastvrijheid die we hebben ontvangen.
Een plek voor altijd als we komen werd ons verzekerd.
Met de auto op pad naar Kilifi, een prachtig kustplaatsje noordelijk van Mombasa gelegen.
Onderweg worden we omgeven door de vele vlas plantages.
Eerst even naar het strand, je waant je er alsof je op een privé deel bent, zo stil en onbedorven.
De vissers lopen het water in met hun netten en wat aas in de hoop met een goede vangst naar huis te kunnen komen.
Dan door naar een prachtig resort waar we de rest van de dag verblijven en heerlijk lunchen, zwemmen, uitrusten, kletsen en lachen, volop genieten dus, even alle narigheid die we gezien hebben vergeten.
Op weg naar huis gaan we langs bij Jules, een druk bezochte strand tent waar ook de locale bevolking het strand bezoekt.
Hier genieten we van een GIGANTISCHE ijscoupe, dit is lekker!!!
Maandag weer aan het werk en de laatste week gaat al weer in.
Van te voren hadden we allerlei ideeën omtrent de invulling van onze weken, totaal anders verlopen dan verwacht omdat de Mobile Clinic niet reed.
Maar we hebben onnoemelijk veel ander werk verricht, dat zeker zo succesvol is verlopen.
Sea Side Hospital gelukkig gemaakt met de instrumenten en van het begin tot het eind het proces bewaakt omtrent het instrumentarium.
Dit is super verlopen en gaat helemaal goed komen,het grootste deel is al in gebruik genomen.
Vorige week hebben we met Josephine nieuw o.k. linnen gekocht en op maat laten maken.
Het is gewassen en hangt nu aan de lijn te drogen, hierin worden de instrumenten sets verpakt.
De Albino's bezocht en blij gemaakt met de zonnebrand, Kwale Eye Hospital doet ongelooflijk goed werk.
Dinsdag een afscheidsbezoek gebracht aan de A.P.D.K.
Het is me nu 100 % duidelijk hoe het gaat met de operaties en de betaling ervan.
De kinderen die in een hutje in de bush worden geboren en waarbij geen medische begeleiding is geweest, zijn als het ware NIET bestaande kinderen.
Zij hebben geen geboorte bewijs en kunnen daarom ook geen officiële identificatie papieren krijgen.
Hierdoor kunnen ze ook niet in de N.H.I.F. komen (verzekering stelsel), en worden operaties niet betaald.
Het vele sponsorgeld zal dus alleen voor deze kinderen worden gebruikt.
De A.P.D.K. krijgt bijna geen financiële steun van de overheid en moet het doen met de mensen die hen sponsoren, een bijna onmogelijke opdracht die hen veel hoofdbrekens kost.
Voor mij blijft het een betrouwbare organisatie waar ik me voor in zal blijven zetten.
De zonnebrand heb ik officieel overhandigd evenals mijn foto camera, die van hen heeft het begeven, ook een voorraad medicijnen voor de Mobile Clinic achter gelaten.
Het goede nieuws is dat de sponsoring voor de Mobile Clinic rond is en over ca. 2 weken gaan ze er weer mee op pad.
Het worden geen 5 daagse, maar 3 daagse Clinics.
De te bezoeken plaatsen worden ingekrompen en de bevolking zal iets verder moeten reizen om hen te bezoeken.
Nu reden we soms 45 minuten en dan was er niemand, dit is niet wenselijk en veel te duur.
De ander 2 dagen in de week worden gebruikt om workshops te geven aan locale vrijwilligers, o zo belangrijk.
Ik verliet de A.P.D.K. met een goed gevoel, de afspraak is gemaakt dat als de eerste kinderen van het sponsorgeld zijn geopereerd er een verslag zal komen met foto's en resultaten,, dan zal ik het 2e deel van de sponsoring storten
In Bombolulu, de werkplaats van de A.P.D.K.,waar de rolstoelen worden gemaakt werd druk gewerkt aan de montage van ca. 300 bestelde rolstoelen/tri cycles, een geweldige opsteker voor hen en werkverschaffing.
Woensdag een dagje Coast General Hospital waar we in Oktober zoveel instrumenten naar toe brachten.
In de straat van het ziekenhuis zijn vele doodgravers en kistenmakers gevestigd, wel zo handig om tegenover het ziekenhuis te zitten.
Er werd ons een vriendelijk aanbod gedaan, als we 1 kist kochten kregen we er een 2e kleine bij cadeau, wat een grap, we moesten er kostelijk om lachen.
Op de O.K. Aangekomen was het weer gedoe met de kleding en het schoeisel.
Een broek, veel te groot en geen touwtje, klompen vele maten te groot of 7 mijl laarzen.
Het is beter om laarzen aan te doen, zie de foto's.
We zochten naar mondmaskers, de doos stond bij de hoofdzuster op het kantoor, 1 doos voor de hele afdeling die dag, niet na iedere ingreep een nieuwe, je moet er de hele dag mee doen.
Het orthopedie programma was een aaneenschakeling van drama's.
Eerst een patiënt die beide benen moest inleveren omdat hij lag te slapen onder een vrachtwagen en de chauffeur hem niet opmerkte bij het wegrijden.
Tja zei de orthopeed, hij heeft geluk dat er niet over zijn borstkas is gereden, maar wat is geluk zonder je beide benen in dit land?
Een patiënt die beide benen heeft gebroken en vorige week al op tafel lag,1 been was in gegipst, de andere moest worden geopereerd, maar na 1 externe fixatie pen begaf de boor het en de man heeft een week met dit gebroken been met 1 uitstekende pen gelegen, vandaag werd de klus afgemaakt en met behulp van een compressor werd de boor op gang gebracht. Zoveel om op te noemen, ik stond soms met gekromde tenen, discutabele steriliteit, linnen dat zo gaar is als boter, jassen die niet dicht kunnen, slechte kwaliteit handschoenen, etc. etc. etc.
De omloop, een ongeinteresserd hopeloos geval die ik meteen herkende van de vorige keer, er mistten 2 gazen, ze was er niet van onder de indruk, wij wel en maakten ons er druk om, er werd hartelijk om gelachen.
Uiteindelijk vonden we de gazen in een emmer vol met urine, even handschoenen aan doen om te zoeken? Hebben we maar zelf gedaan, ik zou me doodschamen met 2 gasten bij me op de o.k.
Het krantje lezen tijdens de operatie en veelvuldig telefoneren vond ze belangrijker.
In de overheids ziekenhuizen heb je een job voor het leven, ontslaan is er niet bij, de goede mensen trekken er weg en de mindere goden blijven er plakken.
Vandaag een dagje Simba Hills, er was niet zoveel wild te spotten, het zat verscholen diep in het struik gewas.
Vrijdag een afscheid bij Sea Side Hospital met een lunch voor ons en de gehele sta , en dan zit het er op!
Zaterdag nog wat vrienden gedag zeggen en mijn camera aan de Mobile clinic overhandigen, die van hen is kapot gegaan.
Zondag weer terug naar Nederland, het temperatuur verschil zal wel wennen zijn.
Assante Carla.
Een plek voor altijd als we komen werd ons verzekerd.
Met de auto op pad naar Kilifi, een prachtig kustplaatsje noordelijk van Mombasa gelegen.
Onderweg worden we omgeven door de vele vlas plantages.
Eerst even naar het strand, je waant je er alsof je op een privé deel bent, zo stil en onbedorven.
De vissers lopen het water in met hun netten en wat aas in de hoop met een goede vangst naar huis te kunnen komen.
Dan door naar een prachtig resort waar we de rest van de dag verblijven en heerlijk lunchen, zwemmen, uitrusten, kletsen en lachen, volop genieten dus, even alle narigheid die we gezien hebben vergeten.
Op weg naar huis gaan we langs bij Jules, een druk bezochte strand tent waar ook de locale bevolking het strand bezoekt.
Hier genieten we van een GIGANTISCHE ijscoupe, dit is lekker!!!
Maandag weer aan het werk en de laatste week gaat al weer in.
Van te voren hadden we allerlei ideeën omtrent de invulling van onze weken, totaal anders verlopen dan verwacht omdat de Mobile Clinic niet reed.
Maar we hebben onnoemelijk veel ander werk verricht, dat zeker zo succesvol is verlopen.
Sea Side Hospital gelukkig gemaakt met de instrumenten en van het begin tot het eind het proces bewaakt omtrent het instrumentarium.
Dit is super verlopen en gaat helemaal goed komen,het grootste deel is al in gebruik genomen.
Vorige week hebben we met Josephine nieuw o.k. linnen gekocht en op maat laten maken.
Het is gewassen en hangt nu aan de lijn te drogen, hierin worden de instrumenten sets verpakt.
De Albino's bezocht en blij gemaakt met de zonnebrand, Kwale Eye Hospital doet ongelooflijk goed werk.
Dinsdag een afscheidsbezoek gebracht aan de A.P.D.K.
Het is me nu 100 % duidelijk hoe het gaat met de operaties en de betaling ervan.
De kinderen die in een hutje in de bush worden geboren en waarbij geen medische begeleiding is geweest, zijn als het ware NIET bestaande kinderen.
Zij hebben geen geboorte bewijs en kunnen daarom ook geen officiële identificatie papieren krijgen.
Hierdoor kunnen ze ook niet in de N.H.I.F. komen (verzekering stelsel), en worden operaties niet betaald.
Het vele sponsorgeld zal dus alleen voor deze kinderen worden gebruikt.
De A.P.D.K. krijgt bijna geen financiële steun van de overheid en moet het doen met de mensen die hen sponsoren, een bijna onmogelijke opdracht die hen veel hoofdbrekens kost.
Voor mij blijft het een betrouwbare organisatie waar ik me voor in zal blijven zetten.
De zonnebrand heb ik officieel overhandigd evenals mijn foto camera, die van hen heeft het begeven, ook een voorraad medicijnen voor de Mobile Clinic achter gelaten.
Het goede nieuws is dat de sponsoring voor de Mobile Clinic rond is en over ca. 2 weken gaan ze er weer mee op pad.
Het worden geen 5 daagse, maar 3 daagse Clinics.
De te bezoeken plaatsen worden ingekrompen en de bevolking zal iets verder moeten reizen om hen te bezoeken.
Nu reden we soms 45 minuten en dan was er niemand, dit is niet wenselijk en veel te duur.
De ander 2 dagen in de week worden gebruikt om workshops te geven aan locale vrijwilligers, o zo belangrijk.
Ik verliet de A.P.D.K. met een goed gevoel, de afspraak is gemaakt dat als de eerste kinderen van het sponsorgeld zijn geopereerd er een verslag zal komen met foto's en resultaten,, dan zal ik het 2e deel van de sponsoring storten
In Bombolulu, de werkplaats van de A.P.D.K.,waar de rolstoelen worden gemaakt werd druk gewerkt aan de montage van ca. 300 bestelde rolstoelen/tri cycles, een geweldige opsteker voor hen en werkverschaffing.
Woensdag een dagje Coast General Hospital waar we in Oktober zoveel instrumenten naar toe brachten.
In de straat van het ziekenhuis zijn vele doodgravers en kistenmakers gevestigd, wel zo handig om tegenover het ziekenhuis te zitten.
Er werd ons een vriendelijk aanbod gedaan, als we 1 kist kochten kregen we er een 2e kleine bij cadeau, wat een grap, we moesten er kostelijk om lachen.
Op de O.K. Aangekomen was het weer gedoe met de kleding en het schoeisel.
Een broek, veel te groot en geen touwtje, klompen vele maten te groot of 7 mijl laarzen.
Het is beter om laarzen aan te doen, zie de foto's.
We zochten naar mondmaskers, de doos stond bij de hoofdzuster op het kantoor, 1 doos voor de hele afdeling die dag, niet na iedere ingreep een nieuwe, je moet er de hele dag mee doen.
Het orthopedie programma was een aaneenschakeling van drama's.
Eerst een patiënt die beide benen moest inleveren omdat hij lag te slapen onder een vrachtwagen en de chauffeur hem niet opmerkte bij het wegrijden.
Tja zei de orthopeed, hij heeft geluk dat er niet over zijn borstkas is gereden, maar wat is geluk zonder je beide benen in dit land?
Een patiënt die beide benen heeft gebroken en vorige week al op tafel lag,1 been was in gegipst, de andere moest worden geopereerd, maar na 1 externe fixatie pen begaf de boor het en de man heeft een week met dit gebroken been met 1 uitstekende pen gelegen, vandaag werd de klus afgemaakt en met behulp van een compressor werd de boor op gang gebracht. Zoveel om op te noemen, ik stond soms met gekromde tenen, discutabele steriliteit, linnen dat zo gaar is als boter, jassen die niet dicht kunnen, slechte kwaliteit handschoenen, etc. etc. etc.
De omloop, een ongeinteresserd hopeloos geval die ik meteen herkende van de vorige keer, er mistten 2 gazen, ze was er niet van onder de indruk, wij wel en maakten ons er druk om, er werd hartelijk om gelachen.
Uiteindelijk vonden we de gazen in een emmer vol met urine, even handschoenen aan doen om te zoeken? Hebben we maar zelf gedaan, ik zou me doodschamen met 2 gasten bij me op de o.k.
Het krantje lezen tijdens de operatie en veelvuldig telefoneren vond ze belangrijker.
In de overheids ziekenhuizen heb je een job voor het leven, ontslaan is er niet bij, de goede mensen trekken er weg en de mindere goden blijven er plakken.
Vandaag een dagje Simba Hills, er was niet zoveel wild te spotten, het zat verscholen diep in het struik gewas.
Vrijdag een afscheid bij Sea Side Hospital met een lunch voor ons en de gehele sta , en dan zit het er op!
Zaterdag nog wat vrienden gedag zeggen en mijn camera aan de Mobile clinic overhandigen, die van hen is kapot gegaan.
Zondag weer terug naar Nederland, het temperatuur verschil zal wel wennen zijn.
Assante Carla.
-
28 Februari 2013 - 21:14
Dorine.:
Hoi Carla,
wat hebben jullie weer veel goeds kunnen doen! Super!
Ik moest wel lachen om je verhaal van de omloop, maar eigenlijk is het natuurlijk om te huilen.
Alvast een hele goede reis terug.
Lieve gr. Dorine. -
28 Februari 2013 - 21:30
Marjan:
Dag Carla,
Je missie loopt ten einde. Je hebt wel tropenweken gedraaid. Volgens mij neem je met gemengde gevoelens afscheid.
Ik kijk uit naar je uit op de sportschool en wens je een goede reis terug.
Groet, Marjan. -
28 Februari 2013 - 21:34
Bep:
Lieve Carla,
Met ontroering las ik je verslag, wat hebben jullie toch weer veel goeds gedaan, op gang geholpen en in gang gezet. Zoveel mensen blij gemaakt, zoveel kinderen weer wat prettiger toekomst gegeven met een tube zonnebrandcreme (ik zal nooit meer gedachtenloos 'zonnebrand' op mijn boodschappenlijstje zetten, zonder even aan de albino kindertjes te denken) de Lulu-pads, toch even een kleine sturende hand bij de lijmsnuivertjes, de instrumenten waar jullie mee sjouwden..... het is weer letterlijk en figuurlijk eindeloos wat jullie tweeën deden..... maar het meest ben ik onder de indruk van de kordate wijze waarop je dat kleine nieuwe leven, dat pasgeboren babietje letterlijk adem hebt gegeven door de taak van het falende afzuigapparaat over te nemen en zelf het slijm weg te zuigen....
Ik wens jullie een goede en veilige terugreis en hoop jullie de komende zomer in Bussum te zien,
veel liefs Bep -
28 Februari 2013 - 21:49
Rebecca:
Hey Carla!
Wat vliegt de tijd!!! Nu al weer bijna aan het einde van je (werk)vakantie. Straks lekker genieten van je nieuwe badkamer, ook iets om naar uit te kijken!
Ik heb met heel veel plezier je vakantieverhalen gelezen en de foto's bekeken. Super! Geniet nog even en tot gauw!!!
Groetjes Rebecca -
01 Maart 2013 - 08:33
Patricia:
Hoi Carla,
Zo het is bijna voorbij deze trip.......wat hebben jullie veel werk verricht en een hoop mensen blij gemaakt. Ik hoop dat je geniet van je laatste week en wens je een fijne en veilige reis terug! Tot gauw!
Groetjes, Patricia -
01 Maart 2013 - 14:06
Nel Hoeks .:
Hallo Carla ,
Voor jullie een goede reis naar huis,geweldig wat jullie daar weer gedaan hebben.
Gerrit gisteravond weer opgehaald ,is weer klaar met project in Cameroen .
Heef hetzelfde gevoel als jullie ,de dankbaarheid en de gastvrijheid van de mensen.
Hun richten een prachtige tandartsen praktijk in .
Maar hoe ziet het er over een jaar uit ?????????????
Heb samen met Gerrit je laatste verhaal doorgenomen ,was voor hem herkenbaar.
Wij moeten toch maar eens afspreken ,want mijn oude buurvrouw ben ik nooit vergeten
Tot Bellens. Groeten Nel - Gerrit -
01 Maart 2013 - 14:33
Gonny:
Goede terugreis, Carla, en welkom in het frisse Nederland. -
02 Maart 2013 - 12:50
Loes En Henk:
Hallo Carla en Hermien,
Wij hebben elkaar toevallig even ontmoet tijdens de lunch in Hotel the Reef. Ik heb een pakje met wat paracetamol enz. bij de receptie afgegeven, hoop dat het goedgekomen is. Ik zit nu jouw reisverslag te lezen (ik ga straks de site van Hermien bekijken) wat super wat jullie doen voor de mensen daar.
Goede thuisreis en........na dit weekend gaat de temperatuur omhoog naar 10 graden !
Groet,
Loes
-
05 Maart 2013 - 09:28
Suze:
Hoi Carla,
Petje af voor alles dat jullie hebben bewerkstelligd! Vreselijk alle nood die daar is en wat ontzettend fijn dat er mensen zoals jullie zijn.
Ik zie en spreek je snel weer. Rust nog maar even uit en geniet van het lenteweer dat nu eindelijk is gekomen. Groetjes, Suze
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
